گروه بین‌الملل مشرق--  در ادامه افشای فساد خاندان هاشمی در اردن به ماجرای خصوصی سازی در این کشور می‌رسیم. هر چند پرونده های فساد در اردن متعدد است اما همه آنها به یک نقطه می رسد که همان خانواده پادشاه و اطرافیان و نزدیکان وی است.


- شركت فسفات:: تا سال 2008 كارشناسان حجم موجود ثبت شده و نیز حجم احتیاطی فسفات در معادن اردن را  1459 میلیون تن برآورد کرده اند . قیمت جهانی فسفات در هر تن در سال 2009 به میزان 400 دلار بوده است . به عبارت دیگر سرمایه این شرکت با احتساب فیزان فسفات موجود در کشور معادل 57 هزار میلیارد دلار بالغ می گردد.

در سال 2008 این شرکت به بخش خصوصی واگذار شده و دولت اردن سهم خود در این شرکت را به مبلغ 125 میلیون دلار فروخت.این درحالی است که سود خالص شرکت فسفات در سال 2008  بالغ بر 340 میلیون دلار بوده است!

 
- شرکت پتاس :: در سال 2008 این شرکت هم به بخش خصوصی فروخته شد و سهم دولت از فروش شرکت بالغ بر 170 میلیون دلار بود که توسط یک سرمایه گذار کاندایی پرداخت شد . لازم به ذکر است که تنها در سال 2008 سود حاصل از این شرکت 435 میلیون دلار بوده است . به عبارت دیگر سود این شرکت در عرض یک سال پس از فروش آن، به بیش از دو برابر میزان فروش آن بالغ شده است.


-  شرکت برق :: این شرکت ملی نیز به مبلغ 74 میلیون دلار به شرکت دبی کاپیتال فروخته شد . این در حالی است که ساختمان ها و تجهیزات شرکت برق اردن بیش از یک و نیم میلیارد دلار یعنی 1500 میلیون دلار ارزش داشت.
 

- شرکت مخابرات :: سود این شرکت در یک سال معادل 3 برابر مبلغی است که به آن فروخته شد و این شرکت پیش از این روزانه صدها هزار دینار به خزانه دولت واریز می کرد . در فرآیند خصوصی سازی و یا به عبارت بهتر غارت بیت المال، 88 درصد این شرکت به شرکت فرانسوی تله کام به مبلغ 508 میلیون دلار فروخته شد و شایان ذکر است که سود سالیانه این شرکت بیش از دو برابر مبلغی است که فروخته شده .

- شرکت تلفن های همراه امنیه :: دولت اردن مجوز فعالیت این شرکت را به مبلغ 4 میلیون دینار معادل 6 میلیون دلار فروخت و پس از گذشت کمتر از  یک سال، صاحب شرکت امنیه ، آن را به سرمایه گذار دیگری به مبلغ 415 میلیون دینار فروخت .  به عبارت دیگر این معامله 411 میلیون دینار خسارت برای خزانه داشت.


- شرکت سیمان :: در این معامله نیز دولت اردن سهم خود را به گروه لافارج فرانسوی به مبلغ 100 میلیون دلار فروخت و این شرکت دو کارخانه تولید سیمان در فحیص و الرشایده  دارد.
این شرکت پس از فروش در سال 2007-2008 سودی بالغ بر 200 میلیون دلار کسب نمود که دو برابر قیمت فروش شرکت بود.
 

-  بندر عقبه :: بخشی از زمینهای اردن به نام " منطقه اقتصادی ویژه عقبه " فروخته شد و مسئولین استانداری عقبه در آن زمان ادعا کردند که 16 میلیارد دینار اردنی در این قطعه زمین سرمایه گذاری شده است و این در حالی است که حجم سرمایه گذاری واقعی تنها 2 میلیارد دینار اردنی بود . منطقه اقتصادی عقبه به 715 میلیون دینار به شرکتی بنام " المعبر الدوله للاستثمار" فروخته شد. در حالی که ارزش حقیقی بندر عقبه بیش از 6 میلیارد دلار بود . همچنین زمینهای ساحلی جنوب پروژه "تالابیه " TALA BAY  به قیمتی در حدود 7000 دلار در ازای هر هکتار فروخته شد درحالی که کارشناسان قیمت هر هکتار  را یک میلیون و 400 هزار دلار برآورد کرده بودند .


- زمینهای "دیسی" و "الجفر" :: این زمینها به چند نفر(؟!) به قیمت هر هکتار  10 قروش اجاره داده شد و دولت شرط کرده بود که در این زمینها باید تنها حبوبات کاشته شود در حالیکه این افراد با تخلف از شروط دولت و قانون اقدام به کاشت سبزیجات در این زمینها نمودند و به این ترتیب آبهای زیر زمینی "دیسی" را غارت نمودند و تا کنون نیز اجاره بهای این زمینها را به دولت نپرداخته اند . در حالی که همین زمینها به کشاورزان منطقه در مقابل هر هکتار 300 دینار اجاره داده می شود !


- شرکت هواپیمایی رویال اردن :: این شرکت نیز پس از منحل شدن به یک شرکت سرمایه گذاری هلدینگ تبدیل شد و پس از خصوصی سازی آن و جداسازی  فعالیتهای هواپیمایی از فعالیتهای پشتیبانی ، تمامی بخشهای مربوط به نگهداری موتورهای هواپیما و پذیرایی و مهمانداری و مرکز آموزش و فری شاپ و دانشکده پرواز ، به شرکتهای خارجی به قیمت 122 میلیون دلار فروخته شد . همچنین فرودگاه بین المللی ملکه علیاء  و همه مراکز تابعه آن که به یک شرکت فرانسوی واگذار شد . لازم به ذکر است ارزش واقعی این دارایی ها بیش از 860 میلیون دلار بوده است . همچنین تمامی سهام شرکت هواپیمایی رویال از شرکت پذیرایی و هتل های عالیا و رویال تورز به سرمایه گذاران خارجی به بهای بسیار اندکی فروخته شد.


- دیگر پرونده های فساد:: فروش شرکتها و سازمانهای دولتی به قیمتهای بسیار نازل و غیر واقعی نظیر شرکت آب و هتل های اردن و چشمه های آب گرم  "ماعین" و سهم دولت در بانک اردن و بانک قاهره عمان و بانک صادرات و بانک توسعه صنعتی و کارخانه رب گوجه فرنگی در منطقه " اغوار" و نیز شرکتهای " لبنیات اردن و شرکت حمل و نقل پترا و شرکت صنایع پارچه بافی اردن و شرکت دباغی اردن و نیز شرکت صنایع دستی اردن و شرکت عربی و بین المللی هتل ها و شرکت مرغداری اردن و کارخانجات کارتن سازی و کاغذ سازی و همچنین موسسه مطبوعاتی اردن . همچنین  راه آهن عقبه و موسسه حمل و نقل عمومی نیز به مدت 25 سال به شرکتهای خارجی اجاره داده شده است.